“Had ik verwacht diabetes te hebben? Nee, eigenlijk niet. Ja, ik had de laatste paar weken voor de diagnose wel erg veel dorst en dronk eigenlijk abnormaal veel. Dit was mijn kinderen overigens ook al opgevallen. Alleen je zoekt er niet meteen iets achter.”
Het leven gaat door
“In 2002 kreeg ik te horen na een controle bij de internist dat ik al jaren diabetes type 2 bleek te hebben. Ik heb dit nooit in de gaten gehad, maar achteraf valt er toch wel het een en ander te verklaren. Vooral omdat mijn moeder ook diabetes had. Eigenlijk heb ik nooit moeite gehad met het accepteren van mijn ziekte. Ik sta nog steeds normaal in het leven. Het enige is dat ik nu strenger met mijn voeding omga (minder koolhydraten) en meer beweeg. Ik laat dus de taart op een verjaardag staan!”
“Momenteel volg ik een sporttraject bij fysiotherapeute Rommie Dijkman (tevens een van de bloggers op dit platform, red.) bij Vellinga Adfysio in Heerenveen. Eigenlijk ben ik hieraan begonnen om mijn COPD-klachten aan te pakken, maar de kracht- en cardiotrainingen werpen ook zijn vruchten af voor de diabetes. Door het sporten gaan mijn suikerwaarden naar beneden, terwijl dat niet eens het hoofddoel is.”
Fit en energiek
“Het sporten brengt me zoveel goeds. Ik probeer minimaal twee keer per week te bewegen, wat me fit laat voelen en heel veel energie geeft. Ik zou iedereen met diabetes type 2 willen aanraden om je voeding aan te passen en te starten met bewegen, het is het waard. Zelfs de thuiszorg, die mij twee keer per week doucht, valt het op dat ik fitter ben!”
NB. De persoon in dit verhaal wenst anoniem te blijven. De naam Karlijn is daarom verzonnen.
Lees hier meer persoonlijke verhalen over diabetes type 2.